Πώς να βοηθήσω το παιδί που έχει άγχος εξετάσεων;

Όταν ένα παιδί έχει άγχος εξετάσεων, αυτό σημαίνει ότι φοβάται. Ποιος είναι ο φόβος του; Ότι μπορεί να αποτύχει. Αυτή η σκέψη, για πολλά παιδιά, είναι δυσβάσταχτη. Νιώθουν, ότι διακυβεύεται η αυτοεκτίμησή τους, η εικόνα που έχουν οι άλλοι γι αυτά και φοβούνται ότι θα απογοητεύσουν τους γονείς τους, τους δασκάλους τους και όσους θεωρούν σημαντικούς.

Αν ένα παιδί δεν εκφράζει το άγχος του, θα πρέπει οι γονείς να το καταλάβουν από τα συμπτώματα που είναι : πονοκέφαλος, πονόκοιλος, κάθε είδους μυικός πόνος, εφιδρώσεις, ταχυκαρδίες, πεσμένη διάθεση, ξεσπάσματα, αλλαγές στον ύπνο και στη διατροφή, και βεβαίως, υποψιαζόμαστε άγχος, όταν τα παιδιά αρνούνται, αποφεύγουν, αναβάλλουν να διαβάσουν.

Πώς να βοηθήσω το παιδί που έχει άγχος εξετάσεων;

Βήμα 1ο

Τι δεν λέμε: Όταν καταλάβουμε ότι το παιδί έχει άγχος εξετάσεων, δε λέμε ποτέ “έλα θα τα καταφέρεις, όλα καλά θα πάνε, θα σκίσεις, δε σε φοβάμαι εσένα” όπως επίσης και “μην κάνει έτσι, είσαι υπερβολικός, δεν είναι τίποτα”. Αυτές οι φράσεις σπάνια προσφέρουν ανακούφιση, γιατί όλοι ξέρουμε ότι κάτι μπορεί να μην πάει καλά, αλλά βασικά γιατί υποβαθμίζουν, απαξιώνουν το συναίσθημα του παιδιού και μοιάζει σα να θέλουμε να το ξεφορτωθούμε, να ξεμπερδέψουμε μαζί του.

Βήμα 2ο 

Κατανοούμε και αποδεχόμαστε το συναίσθημα του παιδιού. Λέμε φράσεις όπως "έχεις δίκιο, σε καταλαβαίνω, είναι δύσκολη περίοδος". Λέμε επίσης "είναι εντάξει να έχεις άγχος, και να πας στις εξετάσεις με λίγο άγχος". Εξηγούμε στο παιδί, ότι το άγχος είναι μηχανισμός που έχει αναπτυχθεί για να μας προστατεύει από κινδύνους και να μας κινητοποιεί (να διαβάσουμε, όταν έχουμε εξετάσεις για παράδειγμα!). Δε φορτώνουμε τα παιδιά με ένα επιπλέον βάρος, ότι κάνουν κάτι κακό, ότι δε θα έπρεπε να έχουν άγχος.

Από την άλλη μεριά, όταν δούμε ότι το άγχος τους, γίνεται ακινητοποιητικό, δεν τα αφήνει να διαβάσουν, ή αποφεύγουν και δεν τελειώνουν τις εργασίες τους, ή έχουν σωματικά συμπτώματα έντονα, πρέπει να κάνουμε κάποια παρέμβαση για να τα βοηθήσουμε.

Βήμα 3ο

Η παρέμβασή μας, έχει στόχο να ανακτήσουν τα παιδιά, την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Όταν ένα παιδί σκέφτεται “δεν θα τα καταφέρω”, “δε θα βγάλω την ύλη”, “θα πέσουν δύσκολα”, “δεν τα καταλαβαίνω”, έχει μια εικόνα για τον εαυτό του, ότι είναι ανίκανο, ανεπαρκές, χαζό, αποτυχημένο, άτυχο, ανάξιο κτλ. Δηλαδή υποβαθμίζει και υποτιμά τον εαυτό του, μέσα του. Παράλληλα, πιστεύει για την ύλη, τις εξετάσεις και τα μαθήματα, ότι είναι ανυπέρβλητα, δυσνόητα, άδικα, και ερμηνεύει την απειλή ως καταστροφική και δυσβάσταχτη. Υπερτιμά δηλαδή και υπερμεγεθύνει την πραγματικότητα. Αυτό το χάσμα, η ανισορροπία, ανάμεσα στις δυνάμεις του εαυτού και στις δυνάμεις της πραγματικότητας, γεννά το άγχος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: EΣΥ ΠΟΣΟ ΚΑΛΗ ΜΑΜΑ ΕΙΣΑΙ;

Η αλήθεια είναι βέβαια, ότι αυτά είναι μόνο ερμηνείες του παιδιού. Είναι ο τρόπος που σκέφτεται, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και τον εαύτο του. Ρωτάμε λοιπόν, το παιδί, αν αυτές οι σκέψεις που κάνει, το στηρίζουν και το βοηθούν. Για παράδειγμα, μπορούμε να πούμε, όταν σε ακούω να λες, ότι δε θα τα καταφέρεις, λυπάμαι, και θέλω να σε ρωτήσω, αν αυτό που λες στον εαυτό σου, σε στηρίζει και σε βοηθάει.

Επειδή το παιδί θα απαντήσει βεβαίως όχι, τότε το βοηθάμε να αντικαταστήσει αυτή τη μη στηρικτική, αυτό-υπονομευτική πρόταση, με κάποια άλλη, που να είναι πιο στηρικτική προς τον εαυτό. Για παράδειγμα, μπορεί να πει, “θα χωρίσω την ύλη, θα διαβάζω κάθε μέρα και θα τα καταφέρω”, “θα προσπαθήσω να μην αφήσω τίποτα έξω”, “θα βρω ποια είναι τα σημεία που δεν καταλαβαίνω και θα ρωτήσω τους δασκάλους μου/κάποιον που ξέρει”.

Όταν αλλάζει το παιδί, τον τρόπο με τον οποίο μιλάει στον εαυτό, αλλάζει και η εικόνα που έχει για τον εαυτό του και την πραγματικότητα, το άγχος φεύγει, και τότε, βρίσκει τον τρόπο να επιλύσει το πρόβλημα. Τότε νιώθει ξανά δυνατό και με εμπιστοσύνη.

Η μαγική υποστηρικτική κουβέντα του γονιού στο παιδί

Ακόμα και παιδιά που έχουν προετοιμαστεί καλά, καταλαμβάνονται από άγχος. Η καλή προετοιμασία είναι σημαντική, αλλά δεν είναι αυτή που θα το κάνει να νικήσει το άγχος. Είναι να αλλάξει ο τρόπος που βλέπει και μιλάει στον ευατό του.Για να το ενισχύσετε ακόμα πιο πολύ, μπορείτε, τέλος, να του ψιθυρίσετε στο αυτί, πριν φύγει για να πάει να γράψει στις εξετάσεις το εξής: Ό,τι κι αν συμβεί, θα τα καταφέρεις. Σε εμπιστεύομαι, θα βρεις τους τρόπους. Και αν δεν τα κατάφερεις, δεν είναι το τέλος του κόσμου. Μπορεί να στεναχωρηθείς, αλλά θα το αντέξεις. Κι εγώ θα συνεχίσω να σε αγαπάω.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ;

Μπες στη μεγάλη παρέα του womannow.gr ακολούθησέ μας αν θέλεις στο facebook και στο Instagram γιατί κάθε μέρα κάτι νέο έχουμε για σένα που ίσως σ΄ενδιαφέρει!