Κοιτώντας τον υπολογιστή σας δεν διαβάζετε το κείμενο που έχετε μπροστά σας. «Πιάνετε» τον εαυτό σας να κάνει φανταστικά σενάρια, ότι σηκώνεστε από το γραφείο σας, παίρνετε την τσάντα σας, και… φεύγετε, αφήνοντας την παραίτησή σας στο γραφείο του διευθυντή. Για πάντα! Είναι πολύ τολμηρό να παραιτηθούμε σε μια τέτοια τόσο δύσκολη εποχή; Μήπως και μόνο το γεγονός ότι έχουμε δουλειά πρέπει να μας αρκεί; Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως είναι μια μεγάλη πρόοδος το να γίνουμε απαιτητικοί σε σχέση με την καριέρα μας. Απλώς, προχωράμε ακόμη καλύτερα όταν είμαστε ρεαλιστές.
ΑΝΑΛΥΣΤΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΑΣ
Δουλεύουμε για να καλύψουμε μια σειρά από ανάγκες. Για κάποιους, έχει να κάνει με το να ασκούν ένα επάγγελμα χρήσιμο ή να είναι αναγνωρισμένοι για την αφοσίωσή τους στη δουλειά. Άλλοι, ελπίζουν να είναι ανεξάρτητοι και να εξασκούν τη δημιουργικότητά τους. Αυτές τις ανάγκες τις γνωρίζουμε με ενστικτώδη τρόπο, αλλά σπάνια παίρνουμε το χρόνο για να τις πραγματοποιήσουμε. Αρκεί ωστόσο να γράψουμε τη λίστα του «Μ’ αρέσει/δε μ’ αρέσει» για να τις δούμε να φαίνονται. Στο χαρτί γράφουμε τα πάντα και προσπαθούμε να ψάξουμε κάθε στοιχείο που καλύπτει ανάγκες. Παράδειγμα, αν αγαπάμε τη θάλασσα μπορούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας να κάνει θαλάσσιο σκι με φιγούρες ή να ανακαλύπτει νέες απομακρυσμένες παραλίες. Στην πρώτη περίπτωση, σημαίνει ότι ίσως έχουμε ανάγκη να μας θαυμάζουν για τα κατορθώματά μας και στη δεύτερη περίπτωση ότι έχουμε ανάγκη τη μοναξιά. Ο καθένας ερμηνεύει τη λίστα του, σε σχέση με την προσωπικότητά του.
ΕΝΤΟΠΙΣΤΕ ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ
Όταν το επάγγελμά μας σέβεται την ουσία των αναγκών μας, αισθανόμαστε ότι μπαίνει το νερό στ’ αυλάκι και νιώθουμε καλά. Οι δουλειές μας και οι επαγγελματικές μας σχέσεις, μας φαίνονται άνετες και ευχάριστες. Αλλά αν είναι στενάχωρες, μπαίνουμε σε μια κατάσταση άγχους. Για αυτό είναι σημαντικό να δίνουμε το δικαίωμα στον εαυτό μας να ικανοποιούμε και να σκεφτόμαστε τακτικά -αφού αλλάζουν σύμφωνα με τα στάδια της ύπαρξής μας- τις τροποποιήσεις που θα μπορούσαν να γίνουν για να ενισχύσουμε την ικανοποίησή μας.Αυτό για αρχή. Στη συνέχεια, είναι καλό να διαπραγματευόμαστε τις δυσκολίες της πραγματικότητας. Για παράδειγμα, μπορούμε να επιθυμούμε να αναλάβουμε επιπλέον ευθύνες, αλλά θα είναι δύσκολο να διεκδικήσουμε εξίσου επιπλέον ελεύθερο χρόνο. Γι αυτό έχει σημασία να δεχόμαστε το γεγονός ότι δεν θα μπορέσουμε να τα κάνουμε όλα. Άρα πρέπει να σκεφτούμε τι πραγματικά θέλουμε και να αρνηθούμε ο,τι μας καταπιέζει. Δεν μπορεί κανείς να έχει για παράδειγμα περισσότερη εξουσία στη δουλειά και το αίσθημα της ελευθερίας ή περισσότερο ελεύθερο χρόνο.
ΟΡΙΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ
Πρόκειται λοιπόν για την τοποθέτηση ορίων στις απαιτήσεις μας για να χαρούμε καλύτερα αυτό που καταφέρνουμε. Είναι επίσης σημαντικό να ορίσουμε αυτό το οποίο δεν είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε, σχετικά με τις συνθήκες εργασίας, τις υποχρεώσεις ή τις ανθρώπινες σχέσεις. Πάνω σ’ αυτό, εκτός από τις ανάγκες του καθενός, υπάρχουν και οι οικουμενικές ανάγκες. Είναι η ανάγκη που μας λέει σε τι χρησιμεύει η δουλειά μας αλλά και η ανάγκη μας για αναγνώριση, που προϋποθέτει κυρίως να έχουμε ένα χώρο στον εαυτό μας να μας λέει καλημέρα το πρωί και να είναι χαρούμενος πότε- πότε.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΣΑΣ
Ξέρουμε τώρα ότι το άγχος εμφανίζεται όταν μία από τις βασικές μας ανάγκες δε γίνεται σεβαστή. Τι κάνουμε; Να παραιτούμαστε –εις βάρος μας-, να αγωνιζόμαστε ή να φεύγουμε; Εάν επιλέξετε να αγωνιστείτε, αξίζει καλύτερα να ενεργήσετε πριν η υπερκόπωση σας διαλύσει ή τελικα σας αφήσει με μια απόλυση ή με μια αρρώστια. Είναι πάντα εποικοδομητικό να ζητήσουμε ένα ραντεβού με τον εργοδότη μας για να το γνωστοποιήσουμε . Νιώθουμε υπέροχα όταν αποκαθιστούμε μια σχέση που θα επαναλαμβάνεται τακτικά. Έχει να κάνει, για τις δυο πλευρές, με το να ορίσουν αυτό που ο καθένας περιμένει από τον άλλο: περισσότερη υποστήριξη, εξέλιξη, τα όρια του χειρισμού… Σε αυτή την περίπτωση, καθένας θα πει αυτό που μπορεί να προσφέρει το περισσότερο, αλλά επίσης κι αυτό που δεν μπορεί να δώσει. Αυτή η διαδικασία επιτρέπει την αποφυγή παρεξηγήσεων, στο μέτρο όπου πολύ συχνά δίνουμε στον άλλον αυτό που έχουμε ανάγκη, χωρίς να το γνωρίζουμε πραγματικά. Το άγχος είναι συνυφασμένο με τις συνθήκες εργασίας, αφού πρόκειται για μια επιχείρηση ανταγωνισμού, που απαιτεί περισσότερους μισθωτούς που να μπορούν να παράγουν. Σε σχέση μ’ αυτό, το καλό είναι να παραδεχθούμε, χωρίς συναισθηματική φόρτιση, ότι δε θα μπορούμε υποχρεωτικά να τα κάνουμε όλα.
ΓΙΝΕΤΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΙ
Εξίσου λυπηρή όσο το άγχος είναι η ανία. Είναι συνυφασμένη με την έλλειψη κινήτρου που μπορεί να έχει διάφορες αιτίες : η μονότονη επανάληψη της δουλειάς, η έλλειψη ενδιαφέροντος εκ των προτέρων, το ελάχιστο ενδιαφέρον που δείχνουμε προς την επιχείρηση στην οποία δουλεύουμε. Σε ό,τι αφορά την τελευταία περίπτωση, είναι πάντα πιθανό να ξανακερδίζουμε τον ενθουσιασμό στη δουλειά, χωρίς να έχουμε εγκαταλείψει την επιχείρηση. Το σημαντικό είναι να ξεφύγουμε από το μύθο, σύμφωνα με τον οποίο υπάρχουν δουλειές πιο ενδιαφέρουσες από άλλες. Καμιά δουλειά δεν είναι ενδιαφέρουσα ή μη ενδιαφέρουσα. Αυτό που είναι σημαντικό, είναι ο τρόπος που την προσεγγίζουμε. Για να ξεφύγουμε από την ανία, το σωστό είναι καταρχήν να βγούμε από την παθητική θέση στην οποία βρισκόμαστε και να (ξανά)γίνουμε δημιουργικοί σε σχέση με τη δουλειά που μας έχει ανατεθεί. Το πρώτο πράγμα είναι να δούμε πάνω σε τι μπορούμε να ενεργήσουμε για να ξαναβρούμε το ενδιαφέρον μας και το δεύτερο πράγμα είναι να «προκαλούμε» την εργοδοσία μας.Δηλαδή με τη στάση μας να λέμε« Αφήστε να σας δείξω τι είμαι ικανός να κάνω ή να δοκιμάσω άλλα πράγματα».
ΤΟΛΜΗΣΤΕ ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ
Μερικές φορές, πρέπει να παραδινόμαστε στο ολοφάνερο. Αν δε βρίσκουμε πλέον το λόγο να είμαστε στο πόστο μας, τίποτε δεν μπορεί πλέον να βελτιωθεί και δε μένει παρά μόνο μια λύση: να φύγουμε. Όχι τόσο φανερό στην καθημερινή πραγματικότητα. Δε πρέπει ποτέ να παραβλέψουμε αυτό που μας κάνει επιθυμητούς στα μάτια ενός μελλοντικού εργοδότη. Η ιδέα είναι να μπορούμε, καθ’ όλη τη διάρκεια των εμποδίων μας, να απαντάμε στις παρακάτω ερωτήσεις:
Συμφέρει περισσότερο την εταιρία να με κρατήσει ή να με αντικαταστήσει; Ποια είναι τα δυνατά μου σημεία; Ποιο το επίπεδό μου στην τήρηση των αξιών της εταιρίας; Οι βλέψεις μου για εξέλιξη; «Αυτό που μας κάνει επιθυμητούς, είναι ένα αμάλγαμα ανθρώπινων και τεχνικών παραγόντων : το γεγονός ότι είμαστε συμπαθητικοί, έμπιστοι ή δημιουργικοί. Οι καλές μας επιδόσεις, να είμαστε ενήμεροι, να γνωρίζουμε τα πιο σύγχρονα εργαλεία ή μια επιπλέον γλώσσα. Όσα στοιχεία θα μας επιτρέψουν να διατηρήσουμε μια συγκεκριμένη ελευθερία κίνησης στην αγορά εργασίας. Αυτοί που τολμούν να εγκαταλείψουν μια θέση που δεν τους ταιριάζει πλέον, κερδίζουν ένα μεγάλο αίσθημα ελευθερίας.
