Στιγμές Ελευθερίας

Αυτό το βιβλίο ως παιδί, ποτέ δεν το είχα διαβάσει. Ίσως υπήρχε κάπου στη βιβλιοθήκη μου, ψηλά, αλλά το εξώφυλλο μ΄ένα κοριτσάκι vintage (τότε δεν τα εκτιμούσαμε αυτά, τα θεωρούσαμε απλώς παλιομοδίτικα) με τον τίτλο "Η Πολυάννα και το παιχνίδι της χαράς" δεν ήταν αυτό που θα μ΄έκανε να το τραβήξω από το ράφι και να το ξεφυλλίσω. Μάλλον το θεωρούσα και πολύ παιδικό (πάλι το[...]

Μια παρέα μόλις κάθισε σε ένα παραθαλάσσιο ταβερνάκι. Με νωπή ακόμη την αλμύρα στο σώμα, τοποθετεί τσαντάκια και κλειδιά στο τραπέζι κι ο καθένας βγάζει το κινητό του. Ο πιο ψηλός της παρέας φωνάζει τον σερβιτόρο. "Μισό λεπτό", του λέει εκείνος κι απομακρύνεται, "Να φωνάξω τον συνάδελφο να παραγγείλετε". "Όχιιιιι", τον σταματά ο ψηλός, "το wifi του μαγαζιού θέλω". Ο σερβιτόρος[...]

Το καλοκαίρι μ΄αρέσει να πηγαίνω για λίγες μέρες σε πολλά μέρη, να χαλαρώνω, να τ΄ανακαλύπτω, να μοιράζομαι στιγμές με την οικογένειά μου. Ο Πόρος, σας είχα πει, ήταν στο πρόγραμμα! Το ονειρευόμουν από κάτι βροχερά πρωινά του χειμώνα κι έπαιρνα δύναμη. Γιατί, όπως και να το κάνεις, το καλοκαίρι στην Ελλάδα, στη θάλασσα, κάτω από τον ήλιο, είναι... αλλιώς. Εδώ τώρα μέσα από[...]

Το να είσαι παιδί είναι χίλιες φορές πιο δύσκολο από το να είσαι... μεγάλος. Σας το λέω εγώ που είμαι παιδί. Έχω τόσες υποχρεώσεις που δεν τις ξέρω κιόλας και κάθε μέρα τις ανακαλύπτω. Όπως ανακαλύπτω τον κόσμο, τις σχέσεις, τους ανθρώπους, αυτά που νιώθω, το σώμα μου, τον εαυτό μου. Και μπορεί να λένε οι μεγάλοι πως τα παιδιά δεν έχουν προβλήματα, επειδή δεν έχουν να[...]